De Andreaskerk is een Hervormde (confessionele) gemeente, aangesloten bij de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Op het Eiland van Dordrecht is de Hervormde gemeente actief in vijf wijkgemeenten, met elk een eigen modaliteit. De Andreaskerk staat hierin voor de confessionele modaliteit en wij onderschrijven het standpunt van de Protestantse Kerk in de ‘onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël’. Wij participeren volop in het samen kerk zijn op het Eiland van Dordrecht en doen dat met respect voor andere stromingen. Het kerkgebouw staat in de wijk Wielwijk aan de Jacob van Heemskerckstraat 19.
Al sinds 1963 staat iedere zondag deze boodschap centraal:
Gods liefde in Jezus Christus voor iedereen!
Wat vinden we belangrijk?
· Onze gemeente wil graag groeien in geloof en saamhorigheid.
· Als gemeente zien we om naar elkaar en de mensen om ons heen.
· Het is ons verlangen Gods liefde met anderen te delen (in woord en daad).
Ben je nieuw in de Andreaskerk? Wil je meer weten over de kerkdienst of de gemeente? Wil je eens praten over het geloof of levensvragen? Heb je vragen naar aanleiding van een preek? Neem contact op!
Geschiedenis
Op 25 september 2023 is het 60 jaar geleden dat de Andreaskerk in gebruik werd genomen. Dat gebeurde in een kerkdienst geleid door de wijkpredikant van het eerste uur, ds. Gras. Zo kreeg ook de nieuwe naoorlogse opbouwwijk Wielwijk zijn eigen kerkgebouw.
De geschiedenis van wijkgemeente 9 “rondom de Andreaskerk” gaat echter veel verder terug - ver vóór 1963 - tot in de 19e eeuw. Twee nabij Wielwijk gelegen buurtschappen op het eiland van Dordrecht, met elk hun eigen geloofsgemeenschap en kerkgebouw, hebben een belangrijke rol gehad bij het ontstaan van onze wijkgemeente en de ontwikkeling van haar identiteit.
De eerste is het kerkje aan de Mijl (1876 – 1963), gelegen in het buurtschap 1e Tol, aan de toenmalige Glazenstraat. De tweede is de Lydiakerk aan de Rijksstraatweg, (1886 - 1983), gelegen in het buurtschap 2e Tol -Wieldrecht.
Tot 1966 behoorde de Lydiakerk bij kerkelijk ’s Gravendeel; daarna werd de gemeente van de Lydiakerk als wijkgemeente 11 toegevoegd aan de Hervormde Gemeente Dordrecht. In 1983 werden de wijkgemeentes 9 en 11 samengevoegd; de kerkenraden fuseerden en het Lydiaraam kreeg een mooie plaats in de hal van de Andreaskerk.
De Mijlkerk is van grote betekenis geweest voor het ontstaan van de Andreaskerk, zowel van het kerkgebouw, als ook de kerkelijke gemeente. Het was een geloofsgemeenschap zonder eigen predikant, een zogeheten evangelisatie, met als basis een “Vereniging tot verbreiding van het Evangelie aan de Mijl”. Deze “Vereniging de Mijl” ontstond in de loop van de 19 eeuw, toen het
zeehavengebied ten westen van de huidige A16 zich ten tijde van de industriële revolutie snel ontwikkelde. Zij was het resultaat van een “verlicht protestantse stroming (het Reveil) naast de orthodox-gereformeerde Dordtse hervormde kerk” (citaat F.A. van Lieburg).
De bouw van onze Andreaskerk nu is mede mogelijk gemaakt door een belangrijke financiële inbreng van de “Vereniging de Mijl”. Het kerkje aan de Mijl moest in 1972 plaatsmaken voor de aanleg van de Drechttunnel.
Treffend en veelzeggend is het dat aan de basis van onze wijkgemeente twee niet meer bestaande geloofsgemeenschappen, twee inmiddels gesloten of wel verdwenen kerkgebouwen, staan. Bijzonder ook dat de gemeente rond de Mijlkerk kennelijk een missionaire, op de maatschappij gerichte geloofsgemeenschap was.
In dat verband mag de tekst worden genoemd waarmee op 25 september 1963 de Andreaskerk in gebruik genomen is: “Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd – Ik heb ingezien, dat al wat God doet voor eeuwig is.”(Prediker 3 vers 1 en 14).
Deze woorden staan gegraveerd in de torenklok van de Andreaskerk als een gezonde Bijbelse relativering van veel van ons kerkenwerk maar bovenal een bemoedigende belofte voor Christus’ kerk.
bron: F.A. van Lieburg “Rondom de Andreaskerk”, uitgegeven bij het 40-jarig bestaan van de Andreaskerk
De Stichting Andreaskerk
De Stichting Andreaskerk staat voor het ‘bewaken van het confessioneel gedachtegoed’. Dat is zo opgenomen in de statuten die zijn opgesteld bij de oprichting van de stichting in 1963. De voorgeschiedenis gaat terug naar eind jaren 50, begin jaren 60.
In de wederopbouwwijk Wielwijk moest een kerk worden gesticht. Daarin heeft ‘Vereniging de Mijl’ een belangrijke rol vervuld. Deze oude vereniging (opgericht midden 19e eeuw) op confessionele grondslag heeft uit haar vermogen het interieur van de Andreaskerk betaald en ook de predikantsplaats in het eerste jaar.
Maar wat houdt dat ‘confessionele gedachtegoed’ nu eigenlijk in? Op de website van de Confessionele Vereniging stond lang geleden onderstaande passage als verklaring van ‘confessioneel erfgoed en gedachtegoed’: “Vanouds heeft 'confessioneel' vooral betrekking op het kerkelijke streven om tot herstel van één Christusbelijdende kerk van de Reformatie in Nederland te komen. Theologisch zijn de confessionelen gereformeerd in de klassieke zin van het woord: ze zijn calvinistisch. Maar binnen dat calvinisme is voor hen wel typerend dat ze de nadruk leggen op het
geloofsvertrouwen, op de beloften van God. Die beloften Gods hebben voor de confessionelen iets objectiefs. Ze gelden ook als men er niets van ervaart. Confessionelen doen dus niet gauw een subjectief beroep op 'bevinding', zoals men dat aan de rechterzijde van het kerkelijke spectrum tegenkomt. Confessionelen beroepen zich op de Schrift als de zekerheid van Gods Woord. Hij, de Here God, heeft het allemaal zelf beloofd. Daarbij wordt niet vergeten dat de Heilige Geest het geloof in ons hart werkt; de Heilige Geest richt ons juist op wat Jezus Christus voor ons volbracht heeft.”
In de hoogtijdagen van de ‘verzuiling’ was dit voor de meeste mensen duidelijk en vanzelfsprekend. Maar hoe wordt dit in de huidige tijd beleefd in de Andreaskerk? Tijdens de gemeenteavonden in mei en juni 2022 kwam duidelijk naar voren dat de verkondiging, het samen zingen en bidden in de eredienst als wezenlijke kern van ons gemeente-zijn wordt ervaren. De verkondiging moet inspireren, prikkelen, uitnodigen tot nadenken en vooral te allen tijde zijn basis vinden in Gods Woord. Als dat confessioneel is, dan zijn we het nog steeds. Maar grenzen zijn meer en meer gaan vervagen en mensen sluiten zich nu aan bij onze gemeente omdat zij zich herkennen in én thuis voelen bij de belijdenis en verkondiging zoals deze elke zondag klinkt. God heeft ons Zijn belofte gegeven. Daaraan worden wij herinnerd en erdoor bemoedigd. We krijgen een praktische leidraad mee voor ons leven in de wereld. Juist die persoonlijke inslag en toepassing – wat kan ik nu met Gods belofte in mijn leven van alledag – spreekt mensen aan.
De Stichting is verantwoordelijk voor het invullen van de helft van het aantal preekbeurten in de Andreaskerk, stelt jaarlijks een lijst van gastpredikanten op en maakt deel uit van de beroepingscommissie in geval van een vacature. Dit alles om erop toe te zien dat in de Andreaskerk een Christus-georiënteerde prediking blijft klinken die gebaseerd is op de Schrift als de zekerheid van Gods Woord. De Stichting Andreaskerk bestaat uit zeven leden namens de “Vereniging tot Verbreiding van het Evangelie aan de Mijl” en zeven leden uit de wijkkerkenraad. Uit beide groepen worden nu vijf plekken ingevuld.